Zwartboek

ALLEN DIE ZICH IN NEDERLAND BEVINDEN WORDEN IN GELIJKE GEVALLEN GELIJK BEHANDELD.

Daarbij heeft Nederland het Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap getekend, die dit ook nog eens in de diverse wetgeving benadrukt. Het Verdrag gaats boven de Grondwettelijke bepalingen.

Wanneer Europa constateert dat de lidstaat Europees recht overtreedt, spreekt Europa de Rijksoverheid hierop aan. De Europese Commissie kan de lidstaat voor het Hof van Justitie-EU dagen. Nederlandse overheden overtreden dit Verdrag regelmatig ondanks dat alle verantwoordelijken een eed of belofte hebben afgelegd dat zij zich aan de wetten zullen houden. Velen schenden dan, naar onze mening, hun ambtseed of belofte.

Assistentie of hulphonden

Er zijn nog steeds bedrijven die hulphonden weigeren. Lees hier meer!

Belastingdienst en andere overheden.

Omdat wij een aangepaste bestelbus nodig hadden, wil de ik weten wat de belastingdienst bedoelde met “de bestelauto is ingericht voor het vervoer van een gehandicapte“. De dame die ik op 10 april aan de telefoon kreeg wist niet of een oprijplaat voor een scootmobiel bij inrichting behoorde. Maar even geduld ik vraag het na. Het antwoord, als hij aan NIET aan de auto bevestigd is valt het onder inrichting. Omdat normaal inrichting betekent dat het aangebracht moest zijn vroeg ik het nogmaals of ze hier zeker van was. Ja, ze was er zeker van, als het er vast in werd aangebracht viel het er niet onder. Natuurlijk is het andersom, de regeling gaat uit van aangebracht. Dus de mensen die er overgaan, de belastingdienst, weten ook niet hoe het zit. Wel geeft de belastingdienst auto, het juiste advies en ook bedrijven die voertuigen aanpassen weten wel hoe het zit. Wij maken ondertussen na veel gedoe gebruik van de regeling. We zijn blij met de zelf betaalde en op eigen kosten door de belastingdienst goedgekeurde Toyota Proace compact.

Scootmobiel

Tot onze zelf betaalde scootmobiel kuren begon te vertonen vroegen we via de WMO een scootmobiel aan. Volgens het bedrijf (medipoint) mag de scootmobiel van de gemeente niet worden aangepast voor gebruik van een kofferbaklift. Hun advies een oprijplaat is noodzakelijk, want de scootmobiel lift vraag om aanpassingen. Dat betekent aanschaf van een vaste oprijplaat in e auto, uitbouwen van de kofferbaklift, opnieuw door alle toestanden met de belastingdienst, enkele duizenden euro’s extra kosten die we zelf moeten betalen etc. Hoezo geen kleine aanpassing eventueel op eigen kosten, twee schroeven en een gaatje in de bak en het is geregeld. Maar goed nu via PGB een andere scootmobiel, die we wel mogen aanpassen. Een klemmetje met twee schroeven rond de stoelbuis en we kunnen hem weer binnenzetten. De kosten waren twee schroefjes. Onbegrijpelijk en naar mijn mening gewoon een vorm van onbehoorlijk bestuur.

Campings/camperplaatsen.

In heel veel gevallen zijn er geen speciale voorzieningen voor mensen met een beperking. Ook kwamen we invalidedouches tegen die mensen zich toegeëigend hadden, een briefje privé erop en spullen erin. En dat door een dame zonder handicap, die overigens vriendelijk in gesprek was met een ACSI-controleur, die deze douche niet inspecteerde. Op een andere camping maakte iedereen gebruik van de gehandicaptendouche, tot het gas op was, mensen zonder beperking konden elders douchen, de mensen met een beperking niet. Gehandicaptenvoorzieningen horen er te zijn voor mensen met een beperking.

Eigen risico.

Mensen met een handicap of chronisch zieken worden onevenredig hard getroffen door de eigen bijdrage die ieder jaar terugkomt. In gezinnen met meer mensen met een chronische ziekte komt dit soms dubbel of driedubbel hard aan. Het harst worden 65 plussers getroffen die jaren geen indexering van hun pensioenen hebben ontvangen.

Gehandicaptenparkeerkaart en parkeren.

Misbruik door derden zoals familieleden zonder handicap. De overheid zou hier meer op moeten controleren en deze kaarten moeten innemen op grond van artikel 53, derde lid, van het BABW.
Vaak te kleine gehandicaptenparkeerplaatsen die niet voldoen aan de gebruikelijke Crow-normen. (Voor langsparkeren: 3,50 m x 6,00 m (7,50 m als achter wordt in- en uitgestapt). Voor haaks parkeren: 3,50 m (3,00 m. bij een vrije uitstapstrook naast het parkeervak) x 5,00 m. Dit levert heel vaak problemen op om uit te stappen en de rolstoel, scootmobiel of andere gehandicapten hulpmiddel uit te laden.Veel gehandicaptenparkeerplaatsen voldoen niet aan de geadviseerde afmetingen en zijn voor de aangepaste bestelauto’s niet bruikbaar. Ook zijn er onvoldoende gehandicaptenparkeerplaatsen. (Norm op 5 parkeerplaatsen, 1 gehandicaptenparkeerplaats.) Zie ook deze pagina!
Een wirwar van gemeentelijke regels over het parkeren met een gehandicaptenparkeerkaart. Hoe kan een normaal mens deze volgen?
Vaak worden mensen bij aanvraag en verlenging van de gehandicaptenparkeerkaart nodeloos gekeurd, op kosten gejaagd en pleegt de overheid een onrechtmatige inbreuk op de lichamelijke integriteit.
De willekeur aan kosten die voor de afgifte van de gehandicaptenparkeerkaart gerekend worden.
Iedere gemeente heeft een eigen beleid waar het de parkeerkosten betreft. Mensen met een gehandicaptenkaart zijn afhankelijk van een particulier onderhouden App om te weten hoe het geregeld is.
Gehandicpten worden gewoon bekeurd als ze met een gehandicaptenparkeerkaart op een gehandicaptenparkeerplaats staan door het gebruik van scanauto’s. Zie ook onze klacht en de reactie van het College voor de Rechten van de Mens.

Zie ook de pagina van Garasto over Parkeren met een gehandicaptenparkeerkaart onduidelijk door verschillende regels van gemeenten.

Gemeenten

Houden onvoldoende rekening met gehandicapten in hun beleid.
Te weinig gehandicaptenparkeerplaatsen, ze zien liever laadpalen. (Er verdwijnen regelmatig gehandicaptenparkeerplaatsen t.b.v. elektrische auto’s).
Er zijn onvoldoende gehandicapten parkeerplaatsen voor mensen met een gehandicaptenparkeerkaart.
Bij verkeersmaatregelen en weg ontwerpen wordt geen rekening gehouden met mensen met een beperking.
Zelf afval wegbrengen is voor mensen in een rolstoel een ramp.
Reclame borden staan vaak op de plaatsen die mensen met een gezicht beperking gebruiken. Zij mogen er tegenaanlopen.
Regengoten zijn vaak zo geplaatst dat rolstoelen erin vastlopen.
Parkeergarages zijn vaak te laag voor bestelauto’s van gehandicapten.

Horeca

Heel veel restaurants hebben toiletten die via een trap te bereiken zijn en/of waar geen enkele aanpassing heeft plaatsgevonden. Ook hoorden we van restauranthouders dat ze een invalidentoilet wilde aanleggen, maar dat de gemeente dwarslag. Hij kreeg geen vergunning. Daarnaast zijn er heel veel restaurants waar het gehandicaptentoilet wel een bordje gehandicapten heeft, maar waar je met een rolstoel niet of nauwelijks in kunt.

Kosten.

De kosten lopen voor mensen met een beperking vreselijk op, denk aan zorgkosten, kosten voor verwarming, maar ook de brandstofkosten omdat ze vaak niet buiten hun aangepaste (diesel)auto kunnen. Zeker nu de brandstofprijzen uit de bocht lopen, wordt het onbetaalbaar.

Milieuzones.

Zijn in landen als Duitsland en Frankrijk mensen met een handicap vaak vrijgesteld van de milieuzones. In Nederland wordt dit aan de willekeur van gemeenten overgelaten. Ja, je mag met ontheffing er soms wel 12 keer per jaar in. Je kinderen zullen er wonen, dan mag je ze twaalf keer bezoeken als openbaar vervoer geen optie is.

Openbaar vervoer

Openbaar vervoer is vaak niet toegankelijk voor mensen met een (elektrische) rolstoel of scootmobiel. Via de WMO krijgt men vaak een taxi in de omgeving met een maximum aan kilometers. Daarbuiten kan men gebruik maken van Valies, maar de angst dat er bij het uitstappen geen hulp aanwezig is, is terecht groot. Vaak kan men niet uitstappen waar men moet zijn door het ontbreken van de beloofde hulp. Ook moet men het vaak minimaal 24 uur van tevoren aanvragen. Buurtbussen, zijn buiten Oost-Brabant, niet toegankelijk met een rolstoel.

Pinautomaten en parkeerautomaten.

Vaak kunnen gehandicapten hier niet bij. Bij de allernieuwste kunnen mensen in een rolstoel er wel bij, maar het schuin staande scherm niet lezen.

Poep

Paarden- en honden poep op troittoirs en wandelpaden. Ontzettend vies voor mensen in een rolstoel of met een rollator. Hondenpoep moet je verplicht opruimen, maar de grote paarden hopen mogen heerlijk blijven liggen. Een aanpassing van de APV’s en toezicht is noodzakelijk.

Schaarhekjes en paaltjes

Bij het plaatsen van schaarhekjes/paaltjes/wildroosters weert men niet alleen de doelgroep, maar ook mensen met een rollator, rolstoel, driewielige fiets of scootmobiel. Vaak zijn de doorgangen te smal om er met deze hulpmiddelen te passeren.

Stoppen voorzieningen.

Diverse gemeenten stopten hun bijdrage aan bijvoorbeeld organisaties als MEE en de sociaal raadslieden. Dit zijn de organisatie die mensen met een beperking terzijde staan. Gemeenten vullen zelf deze voorzieningen in, waardoor er van functiescheiding en onafhankelijkheid geen enkele sprake meer is. Gehandicapten worden hierdoor extra benadeeld. Op deze manier draagt de overheid eraan bij dat de verschillen steeds groter worden tussen mensen met en mensen zonder beperking.

Toiletten

Onvoldoende toiletten die toegankelijk zijn voor mensen met een rolstoel. Vaak zijn ze ‘s-avonds gesloten. Gebruik van gehandicaptentoiletten door niet gehandicapten is van alle tijden. Irritant en asociaal.

Ook zijn er gehandicaptentoiletten die niet toegankelijk zijn met een rolstoel. Zoals deze die achter een poortje zijn gemaakt.

Trottoirs

Op trottoirs staan vaak terrasjes, reclameborden, vuilniszakken, fietsen en andere zaken die het onmogelijk maken het trottoir te volgen met rollators, rolstoelen en scootmobielen. Ook zijn er niet overal verlaagde delen om ervan af te rijden met een hulpmiddel. En zijn ze er wel, dan zijn ze vaak onbruikbaar door geparkeerde (snor-en bromfietsen. Veel trottoirs liggen onder een dusdanige verkanting dat mensen met rolstoelen naar links of rechtsaf gaan zonder dat ze dat willen.

Kosten – extra i.v.m. beperkingen.

Gehandicapten zijn afhankelijk van de gemeente welke voorzieningen wel of niet vergoed worden. De voorwaarden en bedragen verschillen enorm. Van het gelijkheidsbeginsel is geen enkele sprake. Hoezo gelijke behandeling? Onze PGB voor een scootmobiel was de helft van een andere gemeente in dezelfde provincie. Ook mag je zeven jaar geen andere vervoersvoorziening aanvragen en dat bij bijvoorbeeld een progressieve spierziekte.

De kosten die gehandicapten maken stapelen zich steeds meer op, het is niet alleen de eigen bijdrage (In verschillende gezinnen moet men dit meerdere malen betalen omdat meer mensen chronisch ziek zijn). Maar ook andere kosten voor huishoudelijke zaken, bijbetalingen aan medicijnen, aanpassingen aan woningen, aanschaffen van noodzakelijke voorzieningen die waar nodig ook nog aangepast moeten worden. Lang niet overal is een vergoeding voor. Door de stapeling van kosten komen veel mensen in de problemen en belanden zelfs in de schuldsanering. Doordat de Rijksoverheid alles naar de gemeenten heeft doorgeschoven is het plafond weg, er is geen enkel maximum gesteld aan de eigen bijdrage. De aftrekkosten van de inkomstenbelasting zijn dermate hoog en minimaal dat dit het probleem voor velen niet oplost.

Verkeersheuvels.

Veel verkeersdrempels zijn dusdanig hoog en aflopend naar de zijkanten dat scootmobielen het gevaar lopen om slaan. Ook worden mensen met beperkingen erg belast door de drempels, denk aan belasten van nekspieren en gewrichten met name voor mensen met een spierziekte. Ook levert het extra CO2 uitstoot op, remmen en optrekken. Van enige creativiteit in het oplossen van snelheidsproblemen is geen sprake bij de overheid.

Wet maatschappelijk ondersteuning (WMO).

Steeds meer gemeenten maken een financiële afweging alvorens voorzieningen of hulp toe te kennen. Dit is in strijd met hogere wetgeving, de WMO. Om deze financiële afweging te maken worden deze financiële gegevens van mensen met een beperking door de gemeenten verwerkt in strijd met de Algemene verordening gegevensbescherming. Natuurlijk tast dit de integriteit van de gemeente en de gemeenteraadsleden aan (artikel 14 lid 1 Gemeentewet) aan door het niet naleven van de wetten van het land. Het toezicht hierop door de Provinciale- en Rijksoverheid ontbreekt. Een ambtenaar, bestuurder of volksvertegenwoordiger zweert door de eed of gelofte af te leggen dat hij o.a. trouw is aan de Koning en de Grondwet en alle overige wetten van ons land zal eerbiedigen. Hiervan is geen sprake als men afwijkt van de WMO. Dat het wordt gedaan i.v.m. financiële tekorten heft deze eed/belofte niet op. Het is een vorm van bewust onbevoegd handelen. Hiermee zetten zij het aapje op de verkeerde schouder, namelijk bij de gehandicapte i.p.v. bij de Rijksoverheid. Overkomst u dit, dan in bezwaar en beroep gaan, maar ook klagen bij de Autoriteit persoonsgegevens omdat de gemeente uw persoonsgegevens onrechtmatig worden verwerkt. De integriteit van de overheidsdienaren is dan ook ver te zoeken.

Ervaart u ook zaken die op deze pagina thuishoren, dan graag een mailtje.